Elsevər Məsim
Səttarın qanadları var...
Bu dəli dünyanın sevgisini mən,
Duyandan özüm də olmuşam dəli.
Qaranquş şəklində yaşasam nə qəm,
Amma insan ağlım yerində bəlli.
Deyirəm qaranquş olaydım, amma
Öz insan ağlımda qalaydım yenə
Gölgəsi də gözəldi bu gül ağacın
Alacəhrə nəğməsin oxuyan yerdə.
Öz insan ağlımı saxlasam da mən,
Qaranquş nəğməsi deyə bilmərəm.
Qaranquş nəğməsi söyləmək üçün,
Qaranquş ürəyi oldu sinəmdə.
Qaranquş ürəyi olsa sinəndə,
Rəssam təbiətli olarsan sən də.
Rəssam təbiətli adamlar kimi,
Uçarsam səmanın ənginliyində.
Quş ürəyim yoxdu heç birimizdə,
Rəssamların qanadını görə bilmərik.
Səttar quş qanadı aça bilmişdi,
Susuz yer qoynunda gül bitirəndə.
* * *
Səttarın əllərində,
hamının qəlbində bir zümzümə var,
hamı bir nəğməni oxumur niyə?
Göyərçin səhərdən qonub budağa,
Qafqazlı dilində məhəbbət deyə.
Tanışdı dünyanın nəğmələri də,
Tanışdı quşların ruhları kimi.
Ən gözəl nəğməni oxuyan yerdə,
Ən gözəl şairin ruhu dincəldi.
* * *
Könül budaq olaydı,
O nur quş tək qonaydı
O budağa bir zaman
Nur üstə nür tək qonan.
Yarpaq-yarpaq solaydı,
Pislikləri dünyanın.
Çiçək-çiçək açılaydı,
Yaxşılıqlar dünyada.
Dünya kimə yar oldu,
Kimə ahu-zar oldu.
Kimin üçün dar oldu -
Bilmək olmaz dünyada
Onu bəlkə röyada
görə bilərsən, ancaq
ayılarkən quş kimi
qaranlıq bir budaqdan.
Uçarsan min ilin
deyil,
bircə günün sürətiylə
Mümkün olmaz əsla
yenə,
bircə ana çatmağa?
Kəpənək tək uçarsan
Odu oda döndərən
qüvvəm olmasa da olar,
iblis olmaq istəmirəm
onsuz da.
Odu su tək söndürən
qüvvə olmaq istərdim,
çətin deyil, amma
peyğəmbər də olmasan
peyğəmbəri andıran
ürəyin olsun barı.
O səni bir quş kimi
budaqlardan
budaqlara qondurar,
Kəpənək tək uçarsan
gözlə qaş arasında.
Gözün kəpənək olar,
qaşın kəpənək olar.
Uçar-uçar, hey uçar,
Qəlbin ruh dünyasında
gözəllik rəmzi olar...
Əgər insan özünü
İlahiyə bağlasa,
hər şey sözsüz mümkün olar?!
Quş yuvasını axtarır
Quş qonduğu
budağı unutsa da,
yuvanı unutmur
Odur ki, ilk yuvasını
axtara-axtara
budaqdan-budağa qonur.
Kaş insan da həyatda
belə olaydı,
şöhrətlənmiş adamların
son məzarı
Fəxri xiyaban yox,
İlk dəfə doğulduğu
doğma kəndi olaydı...
Məzarına öz doğma
ana kəndinin
yağışı yağaydı,
başı üstə öz ana kəndinin
buludu dolanaydı.
Quşun bir həqiqət yavrusu kimi
ruhu sakit olaydı,
budağına çox sakitcə qonaydı -
yuvasını sakitcə axtaraydı.
* * *
«Ağcaqanadı belə misal çəkməkdən çəkinməz Allah» (Quran ayəsi)
Həqiqəti anlamaq
asan olsaydı,
hamı müsəlman olardı.
Göy üzündən yağış deyil,
daş yağardı
bu günahlar qarşısında
Tanrının bizə
rəhmi olmasaydı,
bəxtimiz bir yarpaq kimi -
çiçək kimi solardı
budağında.
Həqiqəti duymaq -
anlamaq da belə,
Onu ürəkdən duymaq
asan olsaydı,
necə də gözəl olardı.
Ancaq bu heç də
çətin deyil dünyada,
həqiqəti duymaq
asandı inan,
bizi hər gecə namaza çağıran
Ağcaqanada baxsan?!