Ar­tıq 2014-cü ilin (“At ili”) son dəm­lə­ri­dir. Ki­mi­si ilin fə­sil­lə­ri­nin, ay­la­rın, gün­lə­rin at sü­rə­ti ilə gə­lib-keç­di­yi­ni dü­şü­nür. Bə­zi­lə­ri isə as­ta ye­ri­şi­ni poz­ma­yan köh­lə­nin ili də sə­bir­lə uğur­la­dı­ğı qə­naə­tin­də­dir.

Ye­ni ili - 2015-i isə gah qo­yun, gah da ke­çi ili ad­lan­dı­rır­lar. Ast­ro­loq­la­rın fik­rin­cə, “Qo­yun ili”n­də ya­ğın­tı­lar bol ola­caq, mü­na­qi­şə­lər öz həl­li­ni ta­pa­caq. Bu il­də dün­ya­ya gə­lən­lər çox vaxt tə­ləs­kən, ürə­yi­yum­şaq və xə­yal­pə­rəst olur­lar. Öz­lə­ri­ni se­vil­mə­yə və qo­run­ma­ğa möh­tac hiss edir­lər. Diq­qət çək­mə­yə meyl­li­dir­lər, am­ma on­lar heç ki­mə zə­rər ver­mək is­tə­mir­lər.
“Qo­yun ili”n­də dün­ya­ya gə­lən­lər di­zayn və rəsm çək­mək­lə ya­ra­dı­cı­lıq qa­bi­liy­yət­lə­ri­ni nü­ma­yiş et­di­rə bi­lər­lər. Am­ma mə­su­liy­yət­li iş­lər­də qə­rar ver­mə­yi ba­car­mır­lar. Ni­zam-in­ti­zam, qay­da­lar və tən­qid­lə­rə dö­züm­süz olur­lar. Bun­la­r­la ya­na­şı, on­lar öz­lə­ri­ni sev­di­rə bi­lir­lər, heç bir mad­di çə­tin­lik çək­mir­lər. Tə­mən­na­sız ola­raq əl­də et­dik­lə­ri­ni da­ha za­val­lı in­san­lar­la bö­lü­şür­lər.
Qo­yun il­lə­rin­də yad­da­qa­lan zid­diy­yət­li ta­ri­xi ha­di­sə­lər də baş ve­rib. Türk­lər Krı­mı fəth edib, Pa­raq­vay, Li­be­ri­ya, Əf­qa­nıs­tan, Li­van və Su­dan müs­tə­qil­lik əl­də edib, ra­dio ix­ti­ra edi­lib və No­bel mü­ka­fa­tı tə­sis olu­nub. Bun­dan baş­qa, Lüm­yer qar­daş­la­rı ilk fil­mi nü­ma­yiş et­di­rib­lər. İlk ver­tol­yot Fran­sa­da ha­va­ya qal­xıb. İs­rail Şər­qi Qüd­sü iş­ğal edib.
Qo­yun ili öl­kə­miz üçün də əla­mət­dar ha­di­sə­lər­lə yad­da qa­lıb. Ba­kı Döv­lət Uni­ver­si­te­ti (1919) təş­kil edi­lib, pay­tax­tı­mız­da met­ro nəq­liy­ya­tı (1967) fəa­liy­yə­tə baş­la­yıb və s.
Qar­şı­la­dı­ğı­mız “Qo­yun ili” də dün­ya­da sül­hə, əmin-aman­lı­ğa və­si­lə ol­sun, öl­kə­mi­zə və xal­qı­mı­za da­ha bö­yük uğur­lar gə­tir­sin!

Sa­va­lan Fə­rə­cov